κυνηγητές εμείς της γοητείας των ονείρων..

Τρίτη 24 Ιουνίου 2014

Περί μουσικής, εν γένει



Τα τελευταία τρία χρόνια που κάνω την εβδομαδιαία μου εκπομπή στον Indieground είχα την ευκαιρία να επαναπροσδιορίσω τη σχέση μου με τη μουσική ως ακροατής, αλλά πλέον, να τη συνδέσω και να τη συνδυάσω με την ιδιότητα του ερευνητή - δημοσιογράφου. Διαπίστωσα, έτσι, ότι το να προετοιμάζεις μια σοβαρή μουσική - και όχι μόνο - εκπομπή, χωρίς τη βοήθεια των έτοιμων λύσεων - playlists - είναι μια ιδιαίτερα επίπονη αλλά και ευχάριστη, όσο αντιφατικό και αν είναι αυτό, διαδικασία. Κατάλαβα, επίσης, πόσο μια όμορφη ενασχόληση όπως είναι το ψάξιμο με τη μουσική, μπορεί να καταντήσει κατάσταση ρουτίνας, πόσο μάλλον στις μέρες μας, όπου η επαφή με το μουσικό "προϊόν"  εξαντλείται σε ένα απλό search στο youtube. Είναι πραγματικό δύσκολο και στενάχωρο το γεγονός ότι έχουμε, πλέον, να κάνουμε με έναν απίστευτο όγκο πληροφοριών και δεδομένων, αλλά, αν αντίστοιχα ελάχιστο χρόνο ( και, πολλές φορές, διάθεση ) ώστε να εστιάσουμε και να απολαύσουμε. Έπιασα τον εαυτό μου να διαλέγει κομμάτια από κεκτημένη ταχύτητα, πολλές φορές χωρίς να έχω το χρόνο να τα ακούσω προσεχτικά, να εμβαθύνω στο στίχο και στη μελωδία. Με έκανε, λοιπόν, να αναλογιστώ ότι είναι πολλές οι μουσικές που μπορούν να ηχούν ευχάριστες ή να γεμίζουν ένα δίωρο εκπομπής ή ένα dj - set , αλλά ελάχιστες αυτές που πραγματικά μπορούν να σε αγγίξουν , να σε συγκινήσουν βαθιά, να σου ρίξουν μια τσεκουριά όπως έλεγε και ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου σε μια παλιά συνέντευξή του για το περιοδικό Sonic. 

Προσωπικά, τον τελευταίο καιρό αυτό μου έχει συμβεί γυρνώντας πίσω στο χρόνο, ανακαλύπτοντας παλιά διαμάντια όπως το Almost cut my her των Crosby Stills Nash and Young, τους Kinks, τον Nick Drake...κυρίως όμως το έχω νιώσει μέσω εγχώριων ερμηνευτών και δημιουργών : με το " Βρώμικο ψωμί " του Σαββόπουλου , με την απόκοσμη φωνή της Φλέρυ στο " Μεγάλο Ερωτικό " του Μάνου , το "Κακοήθες μελάνωμα" του Μικρούτσικου σε στίχους του σπουδαίου Άλκη Αλκαίου , με τη φωνή του Κοζανίτη Γιώργου Μιχαήλ σε τραγούδια του Θανάση...ίσως , όπως λέμε στην αργκό , απλά να " περνάω φάση ". Ίσως, μεγαλώνοντας να μου δημιουργείται η ανάγκη να κοιτάξω προς τα πίσω, σε ήχους που καλώς ή κακώς χρωμάτισαν τα παιδικά μου χρόνια , ως παιδί της "ένδοξης" δεκαετίας του ' 80. Ίσως, τέλος, ακόμη και στη μουσική, να έχουν τα πάντα ειπωθεί και έτσι, μοιραία, να γυρνάμε πίσω  στις πηγές , οι οποίες σίγουρα έχουν περισσότερο ενδιαφέρον από το οποιοδήποτε revival .

 Το καλοκαίρι, λοιπόν, θα το αφιερώσω σε αγαπημένα ακούσματα και σε όσα δεν πρόλαβα να απολαύσω και να ανακαλύψω εις βάθος μέσα στη χρονιά . Άλλωστε, οι σωστές επιλογές σε ένα mp3 player μπορούν να κάνουν τις στιγμές του καλοκαιριού ακόμη πιο όμορφες . Καλή μουσική αντάμωση το Σεπτέμβρη !




               

Δευτέρα 16 Ιουνίου 2014

Στον πυρετό της μπάλας




"Ο πυρετός της μπάλας" (" Fever Pitch" ), έτσι τιτλοφορείται το βιβλίο όπου ο γνωστός Βρετανός και αρκετά ποπ, ομολογουμένως, συγγραφέας Nick Hornby μας μεταφέρει το κλίμα  γύρω από το ποδόσφαιρο στη Μεγάλη Βρετανία και τη ψυχοσύνθεση ενός αμετανόητου φαν για την αγαπημένη του ομάδα. Ο τίτλος αυτός, όμως, είναι ιδανικός για να περιγράψει την κατάσταση στην οποίο βρίσκεται σχεδόν όλη η υφήλιος αυτές τις μέρες και ,φυσικά, και η Ελλάδα. Αυτά περίπου σκεφτόμουν κατηφορίζοντας την Ερμού το Σάββατο το απόγευμα για να παρακολουθήσω τον αγώνα της Εθνικής με τη Κολομβία σε φιλικό σπίτι στο Θησείο. Μέσα στη δίνη του απογευματινού ήλιου, όλος ο δρόμος, όλα τα μικρά καταστήματα και όσοι δούλευαν σε αυτά προσπαθούσαν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να βρουν ευκαιρία και να ρίξουν κλεφτές, έστω, ματιές στο ματς. Σε ένα συνεργείο αυτοκινήτων είχαν επιστρατεύσει το κλασσικό τρανζιστοράκι, ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχαν οι πατέντες των μικροπωλητών, οι οποίοι έβλεπαν ανά πεντάδες τον αγώνα μέσω μικρών οθονών που είχαν τοποθετήσει ανάμεσα σε χαϊμαλιά και λοιπά μπιχλιμπίδια. Από τα ανοιχτά παράθυρα των σπιτιών ακουγόταν ένας χαρακτηριστικός βόμβος, το ηχητικό συνονθύλευμα από τη φωνή του speaker και τις ιαχές των οπαδών, γνώριμο σε όσους έχουν ζήσει καλοκαίρι και μουντιάλ στην Αθήνα. Στις δε καφετέριες του Θησείου με τις γιγαντο οθόνες, αλλά και σε όποιο καφέ του κέντρου υπήρχε τηλεόραση τα τραπέζια ήταν γεμάτα από ντόπιους ή και τουρίστες .

Η πρώτη μου ανάμνηση από μουντιάλ ήταν το 1990 στην κατασκήνωση, να βλέπω τον μικρό τελικό μαζί με πολλούς πιτσιρικάδες και να αποθεώνουμε τον απρόσμενο ήρωα εκείνου του καλοκαιριού, Τοτό Σκιλάτσι. Άλλη ωραία ανάμνηση, ο τελικός του 1994. Διακοπές στα Κύθηρα, στο γραφικό λιμανάκι του Αβλέμονα, ήμασταν όλοι με Ιταλία και Μπάτζιο, αλλά το άστρο του δεν έφτασε για να σηκώσει η squadra azzura την κούπα. Παραδόξως, τα πιο ωραία μουντιάλ δεν ήταν αυτά που έζησα , αλλά αυτά που είδα και ξαναείδα και έμαθα απ΄'έξω μέσα από βιντεοκασέτες, αφιερώματα της ΕΡΤ και ανασκοπήσεις με τη φωνή του Αλέξανδρου Θεοφιλόπουλου, ακόμη και βιβλία. Η απόκρουση του Γκόρντον Μπανκς στην κεφαλιά του Πελέ στο Μεξικό το '70, τα μαγικά του Κρόιφ στη Γερμανία το ΄74 , τα γκολ του Κέμπες στην Αργεντινή το ΄78 και φυσικά , ο ανατριχιαστικός πανηγυρισμός του Μάρκο Ταρντέλι στον τελικό του 1982 απέναντι στους Γερμανούς...Τα τελευταία χρόνια , το ενδιαφέρον για το Παγκόσμιο Κύπελλο έχει υπερσκελιστεί σε ένα βαθμό από το Champions League. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του μουντιάλ είναι ότι σχετίζεται με την αγαπημένη, για τους περισσότερους Ελληνες (αλλά όχι για τον γράφοντα), εποχή του χρόνου. Αποτελεί ιδανική παρέα για τις ράθυμες, ανυπόφορες λόγω ζέστης, ημέρες και νύχτες του καλοκαιριού. Ευκαιρία για να γεμίζουν οι πλατείες και να παίρνουν ζωή τα καφενεία, να δουλεύουν τα delivery. Ευκαιρία για τις παρέες να μαζεύονται, να κάνουν χαβαλέ και να βάζουν στοιχήματα. Ευκαιρία για τους μικρότερους να μαζεύουν χαρτάκια Πανίνι και τους μεγαλύτερους να θυμούνται παλιά μουντιάλ και να αναπολούν στιγμές της νιότης τους. Για όλους αυτούς τους λόγους , προσωπικά και χωρίς να είμαι αδιάφορος για όσα παράπλευρα συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στη Βραζιλία, δεν μπορώ να αντισταθώ στο γλυκό πειρασμό του πυρετού της μπάλας. Τουλάχιστον όσο ο Μέσι και η αγαπημένη μου Albiceleste είναι ακόμη μέσα στο παιχνίδι για την κούπα...