κυνηγητές εμείς της γοητείας των ονείρων..

Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2012

Η γλώσσα του λαού


 Υπάρχει πράγματι μια αναγνωρισμένη πολυσημία , μια επίσημη αιμορραγία του νοήματος. Το Πασόκ κάτι ξέρει όταν τη χρησιμοποιεί στις ανοικοινώσεις του , μόνο που οι διανoούμενοι τείνουν να την αναπαράγουν συστηματικά , είτε λογιοτατίζοντας είτε πιθηκίζοντας τους τεχνοκράτες. Απέναντι σε αυτό τον κίνδυνο υψώνεται μία και μόνο δύναμη, πολλές φορές άναρθρη , ποτέ όμως συμβιβασμένη : κι αυτή είναι η γλώσσα του λαού , που δεν είναι ούτε δημοτική ούτε καθαρεύουσα. Όσοι την εγκαταλείπουν μιλάνες απλώς σαν νομάρχες , δημοσιογράφοι , συγγραφείς της μόδας , μεταφραστές του Λακάν και πάει λέγοντας. Όσοι προσπαθούν να την προσεγγίσουν ( ο δρόμος είναι δύσκολος) μεγαλουργούν και τότε έιναι που η σήμανση σκύβει  ταπεινά το κεφάλι στη σημασία. Απ΄το Σολωμό στον Σεφέρη και τον Λορεντζάτο , η ελληνική γλώσσα λάμπει γιατί μετουσιώνεται σ'ένα έργο . Το ίδιο όμως συμβαίνει και στην Ευδοκία , τη μεγάλη αυτή ταινία του Αλέξη Δαμιανού , όπως έχει συμβεί και σε μερικές " άναρθρες " κραυγές που εκτοξεύει στις ταινίες του ο Βέγγος. Άλλωστε , αν θυμάμαι καλά , η πρώτη επιταγή σύμφωνα με τον Σολωμό , είναι "υποτάξου πρώτα στη γλώσσα του λαού και , αν είσαι αρκετός , κυρίεψέ την" .

Χ.Βακαλόπουλος , περιοδικό Αντί , Τ.260 , 11-5-84

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου